We created a sound collage for the new installation of the vitrine with the sounds of the objets inside and the environment outside.
In the current action the visual artists Giorgos Gerontides and Dimitris Ameladiotis aim to an organisation as well as a synthesis of collected things in the space of the Vitrine ( belonged to the pub La Stranda, located at 5 Armenopoulou street in the historical center of Thessaloniki , Greece).
The initiative of them is related historically to the collection of rare and unique objects from the artificial and the natural world by the aristocrats who annexed and deposited in the Cabinet rooms of Curiosities or in the vitrine furniture during the prime period of the Renaissance and later.
However, in this current action the access of the public inside the Vitrine space is impossible, but the objects are visible and perceived only via the viewing the vitrine from the side of the pavement out of it.
The viewer can perceive and observe the selected objects partly by sight in relation to the side in which are presented / deposited or based on their defined functional meaning.
Therefore, this action is not only related to the historical concept of the Cabinet room of Curiosity, but at the same time these visual artists mark basically the appropriation and the filing of things as being seen and found in the net world and the user deposits them in the disc of his / her computer.
The main differences between these ways of the things’ collection are these:
1)In the case of the Cabinet rooms the completed knowledge of the object is possible via its well rounded visual observation, the perception of its functional meaning which is contained and also the rest of our senses such as the touch (feeling), taste and smell participate in this destination at the same time. On the other hand , in the case of our personal digital archive the information is reduced only in the partly sight of the object according to the side in which is presented in the digital world (internet or photo) ,in its sound and in its pre-defined concept without the participation of the rest senses such as the smell, the touch and the taste.
2)However, the digital filing of things is possible by everyone who prefer to do that while the organization of a cabinet room is possible only by the rich people.
3)Finally, the selected objects of the aristocrats collectors are supposed to be unique as in the digital word this fact is reduced because of their continual reproduction and publicity.
links: November vitrine: http://room-green.tumblr.com/ December vitrine: http://fashiondesteal.tumblr.com/ January vitrine: http://artificial-garden.tumblr.com/
Dimitris Ameladiotis , Giorgos Gerontides
Σε μία επόμενη δράση οι εικαστικοί Γιώργος Γεροντίδης και Δημήτρης Αμελαδιώτης προβαίνουν σε μία οργάνωση και σύνθεση συλλεγχθέντων πραγμάτων μέσα στο χώρο της βιτρίνας του καφενείου La Stranda ( Αρμενοπούλου 5,ιστορικό κέντρο Θεσσαλονίκης).
Η πρωτοβουλία τους αυτή αναφέρεται ιστορικά στη συλλογή σπάνιων αντικειμένων τόσο του τεχνικού όσο και του φυσικού κόσμου από ευγενείς , καθώς επίσης στην οικειοποίηση και αποθήκευσή τους σε μικρά δωμάτια,τα γνωστά ως Cabinet rooms of the Wonders ή σε έπιπλα τύπου βιτρίνας κατά την πρώιμη Αναγέννηση.
Στη συγκεκριμένη αυτή δράση , ωστόσο όμως, δεν είναι δυνατή η πρόσβαση του κοινού εντός της βιτρίνας, αλλά τα αντικειμένα γίνονται ορατά στο κοινό μόνο από την θέασή τους στο πεζοδρόμιο εμπρόσθεν αυτής.
Ο θεατής δυνάται να αντιληφθεί και να παρατηρήσει τα αντικείμενα είτε μερικώς οπτικά αναλόγως της όψης όπου έχουν τοποθετηθεί είτε βάσει της έννοιας που τους αποδίδεται.Επόμενως η δράση αυτή δεν αναφέρεται απλά και μόνο στην ιστορική έννοια του Cabinet room of the Wonder αλλά ταυτόχρονα διατυπώνει επιγραμματικά τη σύγχρονη συνήθεια οικειοποίησης και αρχειοθέτησης πραγμάτων όπως αυτά φαίνονται στο διαδίκτυο και αποθηκεύονται από τον χρήστη στο προσωπικό σκληρό δίσκο του υπολογιστή.
Οι βασικές διαφορές μεταξύ των δύο αυτών τρόπων συλλογής πραγμάτων ευρίσκονται στα εξής σημεία:
Στην περίπτωση των Cabinet rooms η πλήρης γνώση του αντικειμένου καθίσταται δυνατή όχι μόνο μέσω της ολικής οπτικής παρατήρησης του και της αντίληψης της ιδέας που περιέχει αλλά και με τη συμμετοχή και των υπολοίπων αισθήσεων.Στη περίπτωση του προσωπικού ψηφιακού αρχείου η γνώση περιορίζεται μόνο με την μερικώς οπτική παρατήρηση του πράγματος βάσει της παραθετιμένης όψεως στην διαδικτυακή ή φωτογραφική εικόνα και της αντίληψης της νοητικής – λειτουργικής του σημασίας χωρίς τη συμμετοχή των αισθήσεων της αφής, όσφρησης και γεύσης.
Όμως, η ψηφιακή αρχειοθέτηση πραγμάτων είναι εφικτή από όλους ανεξαρτήτως της οικονομικής τους θέσεως εν αντιθέσει της σύστασης ενος cabinet room of the wonder όπου μόνο οι οικονομικά ευνοημένοι είχαν αυτή τη δυνατότητα.Επίσης ,τα επιλεγμένα αντικείμενα των ευγενών συλλεκτών στα δωμάτια βιτρίνας θεωρούνται μοναδικά , ενώ στο ψηφιακό κόσμο αυτό περιορίζεται λόγω της συνεχούς αναπαραγωγής και έκθεσής τους.
Να σημειωθεί , τέλος, ότι κατα τη διάρκεια αυτής της δράσης η συλλογή θα αφορά κατά κανόνα σε απορριφθέντα αντικείμενα στον ευρύτερο
δημόσιο χώρο περι της βιτρίνας ανεξαρτήτως της όποιας αξίας τους.
Μετά Τιμής
Γιώργος Γεροντίδης & Δημήτρης Αμελαδιώτης
Εικαστικοί
“…Only seemingly does chaos resign in the Cabinet of Wonder,however:to the mind of the medieval scolar,it was a sort of microcosm that reproduced,in its harmonious confusion,the animal,vegetable,and mineral macrocosm.This is why the individual objects seem to find their meaning only side by side with others ,between the walls of a room in which the scholar could measure at every moment the boundaries of the universe…”
Giorgio Agamben
“The Man without content”/4. “The Cabinet of Wonder”,p 30,
was originally published in Italian in 1994 under the title L’ uomo senza contenuto by Quodlibet for the Italian edition.Translated in English by Georgia Albert in 1999,American edition by Stanford University Press,California.
Αmeladiotis Dimitris 